گستردگی نگرانی های جوامع بین المللی در مورد باقیمانده های آنتی بیوتیکی در تولیدات دام و طیور، نیاز به جایگزین هایی مناسب که بتواند در شرایط پراسترس فارمی در برابر هجوم باکتری های نامطلوب و بیماریزا از حیوانات اهلی حمایت نمایند را بیش از پیش نمایان کرده است. یکی از راهکارهای موثر برای ایجاد مقاومت نسبت به باکتری های نامطلوب و بیماریزا ، تعدیل فلور میکروبی و حمایت از فلور مطلوب روده است. پری بیوتیک ها کربوهیدراتهایی هستند که توسط انزیم های دستگاه گوارش قابل هضم نیستند و باکتری های نامطلوب نیز نمی توانند از آنها استفاده کنند. اما باکتری های مطلوب روده از آنها به عنوان سوبسترا استفاده نموده و بنابراین جمعیت باکتریهای مطلوب افزایش می یابد و در نتیجه جمعیت باکتری های نامطلوب کمتر می شود. مانان الیگوساکرید می تواند ، مشابه مانوز آزاد روده که محل اتصال باکتری های با فیبریایی نوع 1 است عمل کرده و پاتوژن ها که فاقد قدرت تشخیص بین مانوز آزاد روده و مانان الیگوساکارید هستند به آنها متصل شده و بدون اینکه بتواند به روده متصل شود از مجرای گوارشی خارج می شوند. بتا گلوکان نیز به دلیل خاصیت آنتی ژنیکی خود از سلولهای روده وارد محیط داخلی بدن شده و سبب تحریک ماکروفاژها می شود.
