پری‌ بیوتیک و پست‌ بیوتیک

گستردگی نگرانی جوامع  بین المللی در مورد باقیمانده آنتی بیوتیکی در تولیدات دام و طیور، نیاز به جایگزین‌هایی مناسب که بتواند در شرایط پراسترس فارمی در برابر هجوم باکتری‌های نامطلوب و بیماریزا از حیوانات اهلی حمایت نمایند را بیش از پیش نمایان کرده است. یکی از راهکارهای موثر برای ایجاد مقاومت نسبت به باکتری‌های نامطلوب و بیماری‌زا ، تعدیل فلور میکروبی و حمایت از فلور مطلوب روده است. پری بیوتیک‌ها کربوهیدرات‌هایی هستند که توسط آنزیم‌های دستگاه گوارش قابل هضم نیستند و باکتری‌های نامطلوب نیز نمی‌توانند از آن‌ها استفاده کنند. اما باکتری‌های مطلوب روده از آن‌ها به عنوان سوبسترا استفاده نموده و بنابراین جمعیت باکتری‌های مطلوب افزایش می یابد و در نتیجه جمعیت باکتری‌های نامطلوب کمتر می شود. مانان الیگوساکرید می تواند، مشابه مانوز آزاد روده که محل اتصال باکتری های با فیبریایی نوع 1 است عمل کرده و پاتوژن‌ها که فاقد قدرت تشخیص بین مانوز آزاد روده و مانان الیگوساکارید هستند به آنها متصل شده و  بدون اینکه بتواند به روده متصل شود از مجرای گوارشی خارج می شوند. بتا گلوکان نیز به دلیل خاصیت آنتی ژنیکی خود از سلول‌های روده وارد محیط داخلی بدن شده و سبب تحریک ماکروفاژها می شود.