پست بیوتیک بر پایه مخمر اتولیز (Autolyzed Yeast)
مخمر اتولیز شده در تغذیه دام و طیور
مخمر اتولیز شده ساکارومایسس سرویزیه حاوی مانان الیگوساکارید و بتادی گلوکان، نوکلئوتیدها، پپتید و آمینواسیدهای ضروری می‌باشد. اثبات شده است که استفاده از این مواد در تغذیه میتواند اثرات مفیدی بر سلامت داشته باشد. از یک طرف مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها بطور مداوم موجب ایجاد مقاومت باکتری‌ها به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها گردیده و از طرف دیگر، گستردگی نگرانی‌های جوامع بین المللی در مورد باقیمانده‌های آنتی‌بیوتیکی در تولیدات دام و طیور، نیاز به جایگزین‌هایی که بتوانند حیوان را در شرایط پر استرس فارمی در برابر هجوم باکتری‌های نامطلوب و بیماری‌زا حمایت نمایند ضروری به نظر می‌رسد.
ساختار دیواره سلولی مخمر
یکی از راهکارهای موثر برای ایجاد مقاومت نسبت به باکتری‌های نامطلوب و بیماری‌زا، تعدیل فلور میکروبی و حمایت از فلور مطلوب روده می‌باشد. مانان الیگوساکارید موجود در مخمر اتولیز شده قادراست به باکتری‌های مجرای گوارشی متصل شده و منجر به خروج آنها از مجرای گوارشی حیوان گردد. همچنین بتاگلوکان به دلیل خاصیت آنتی ژنی که دارد از سلول‌های روده وارد محیط داخلی بدن شده و سبب تحریک ماکروفاژها می‌شود.
تصویر میکروسکوپ الکترونی از حضور پاتوژن‌ها در سلول‌های پوششی رودهای
اتصال مایکوتوکسین‌ها به دیواره سلولی مخمر
مایکوتوکسین‌ها محصولات ثانویه متابولیسم قارچی هستند که ممکن است در خوراک دام آلوده در طی تولید و ذخیره سازی تولید شوند. تخمین زده شده است که حداقل ۳۰۰ متابولیت قارچی بالقوه سمی برای انسان و جانوران وجود دارد و در حدود ۲۵% غلات جهان توسط سطوح قابل اندازه گیری مایکوتوکسین آلوده میشوند. بسیاری از این ترکیبات دارای اثرات شاخص بر سلامت جانوران هستند و اثرات عمده‌ای بر بهره وری حیوانات دارند. قابلیت مایکوتوکسین‌ها بر اثردهی رشد و سلامت طیور موجب شده است که به عنوان یک مشکل عمده در سیستم‌های تولیدی محسوب شوند.
در مطالعات کنترل شده، افزودن مخمر اتولیز شده ارزشمند به رژیم‌های جوجه‌ای حاوی آفلاتوکسین منجر به بهبود شاخص در بازده وزنی رشد و پاسخ ایمنی شده است. مطالعات in vitro به طور واضحی نشان داد که اتصال آفلاتوکسین به سلول‌های مخمر در یک پاسخ وابسته به دوز تا بالای ۹۰% صورت می‌گیرد. داده‌ها پیشنهاد می‌کند که جاذب‌های ارگانیک دیواره سلولی مخمر نقش عمده‌ای در استراتژی‌های کنترل سمیت مایکوتوکسین‌ها در خوراک ماکیان دارد.
کنترل میکروارگانیسم‌های پاتوژنیک و پاسخ ایمنی توسط محتویات دیواره سلولی مخمر
عموماً دیواره مخمر تجاری از ۶۰-۳۰ % پلی ساکارید، ۳۰-۱۵% پروتئین، ۲۰-۵% لیپید و کمتر از ۵% کیتین تشکیل شده است. اغلب پروتئین‌ها به الیگوساکاریدهای مانان متصل شده‌اند و تحت عنوان کمپلکس مانوپروتئین شناخته میشوند. جداسازی این پلیمرهای طبیعی، ساده و ارزان است. در حالیکه دستیابی به میزان خلوص بالای ۶۵% آنها کاری مشکل و پرهزینه می‌باشد. بنابراین این ترکیبات معمولاً با میزان خلوص پایین در بازار تولید و عرضه میشوند. کاربردهای تجاری وسیع آنها نیز مورد استفاده در ترکیبات غذایی خوراک حیوانات می‌باشد.
نشان داده شده است که الیگوساکارید مانان مانع بروز اسهال در خوک‌ها در دوره شیردهی می‌گردد. مانان به باکتری‌های پاتوژن روده متصل شده و موجب حمل و عبور آنها در طی روده و خروج آنها از سیستم روده ای می‌گردد. الیگوساکارید مانان همچنین دارای فعالیت پری‌بیوتیک می‌باشد و قادر است به عنوان یک منبع مغذی برای رشد باکتری‌های مفید در روده بزرگ عمل کند. براساس عملکردهای باکتریایی مهم دیواره‌های سلولی مخمر، استخراج الیگوساکاریدهای مانان و روش های دپروتونه کردن آن مورد مطالعه بسیاری قرار گرفته است.
اثر الیگوساکاریدهای دیواره بر جذب پاتوژن‌های رودهای
تصویر میکروسکوپ الکترونی از اثر حضور مخمر اتولیز شده بر کاهش جمعیت پاتوژن‌های سلول‌های پوششی رودهای
پلی ساکارید عمده دوم دیواره مخمر (۱ به ۳) (۱به ۶) بتا- دی- گلوکان نیز در مشخصات بیولوژیکی دیواره سلول دخالت دارد، اما دارای نقش عمده‌ای در تغذیه جانوری به دلیل قابلیت آنها در اتصال مایکوتوکسین‌ها (mycotuxins) و سم زدایی خوراک جانوری میباشند. (۱ به ۳)(۱به ۶) بتا-دی- گلوکان بخشی از ساختار سه بعدی هلیکس سه گانه دیواره سلولی مخمر را تشکیل می‌دهد که دارای ویژگی‌های مکانیکی spring مانند می‌باشد و مسئول استحکام دیواره سلولی بوده و دارای قابلیت جذب توکسین‌ها می‌باشد. دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس و محصولات حاصل از تخریب آن توسط سازمان غذا و دارو US (FDA) ایمن شناسایی شده و به طور قانونی به عنوان ترکیبات غذایی میتواند مورد استفاده قرار گیرند.
همچنین حضور نوکلئوتیدهای موجود در مخمر اتولیز شده به عنوان فاکتورهای رشد برای سلول‌های رودهای عمل نموده و تمایز و بلوغ آنها را ترویج می‌نمایند. ضخامت بالاتر موکوس رودهای و پرزهای رودهای و فعالیت افزایش یافته آنزیم های هضمی، از جمله اثرات مفید نوکلئوتیدها بر سلول‌های روده ای هستند. به علاوه سطح پرزهای رودهای و عمق حفره ها تحت تجمع نوکلئوتیدها در رژیم افزایش می‌یابد.
ارسال دیدگاه
دیدگاه های ثبت شده
تاکنون دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است