کاربرد پری بیوتیک (prebiotic) در کاهش چالش آنفولانزای طیور
پری بیوتیک‌ها با ایجاد تعادل در فلور میکروبی لوله گوارش، عملکرد سیستم ایمنی را در برابر ویروس آنفولانزا بهبود می‌دهند!
آنفولانزا یکی از بیماریهای عفونی مهم پرندگان است که در سراسر جهان، سالانه خسارت‌های هنگفتی به صنعت طیور وارد می‌کند. آلودگی به ویروس آنفولانزا به صورت تنفسی و یا گوارشی رخ می‌دهد و با تکثیر در سلول‌های میزبان موجب مرگ آن‌ها می‌شود. این ویروس دستگاه تنفسی پرنده را درگیر کرده، یکپارچگی بافت دستگاه گوارش و هموستازی جمعیت میکروبی آن را بر هم زده و صدمات التهابی در بافت‌های موکوسی ایجاد می‌کند. ویروس آنفولانزا بیان برخی از سایتوکین‌های پیش التهابی مانند اینترفرون‌ها و اینترلوکین‌ها را تحریک کرده و موجب افزایش تکثیر برخی از اعضای پروتئوباکتریا و به طور ويژه E. coli می‌شود. در مقابل، تکثیر باکتری‌های مفید دستگاه گوارش مانند لاکتوباسیل‌ها را کاهش می‌دهد و با اثر منفی بر بیان ژن موسین (gel-forming mucin)، پپتیدهای خانواده فاکتور تریفویل Trefoil factor family peptides)) و پروتئین‌های اتصالات محکم (Tight junction) موجب صدمات شدید بافتی در روده می‌شود (شکل 1).
شکل 1– تاثیر آلودگی به ویروس آنفولانزا در از بین رفتن تعادل فلور میکروبی لوله گوارش و بروز دیسبیوزیس
نقش جمعیت میکروبی متعادل دستگاه گوارش در مهار ویروس آنفولانزا
لوله گوارش طیور در برگیرنده مجموعه‌ای از انواع باکتری‌های مختلف شامل باکتری‌های مفید (لاکتوباسیل‌ها و بیفیدوباکترها) و پاتوژن‌ها (E. coli ، سالمونلا و کلستریدیوم) است. تعادل جمعیت میکروبی و اثرات متقابل میان میکروب‌های مفید و پاتوژن‌ها در شکل‌گیری پاسخ ایمنی در دستگاه گوارش پرنده نقشی تعیین کننده دارد. اگرچه اطلاعات در این رابطه محدود است؛ اما مطالعات نشان داده است که فلور نرمال دستگاه گوارش می‌تواند نقشی ويژه در محافظت از پرنده در برابر عفونت‌های ویروسی و از جمله ویروس آنفولانزای پرندگان داشته باشد. فلور میکروبی دستگاه گوارش اثر محرک بر سلول‌های ایمنی داشته و ایمنی ذاتی ضد ویروسی را تقویت می‌کند. همچنین، ترشح ترکیباتی ویژه توسط فلور دستگاه گوارش و اثر آن در ممانعت از اتصال ویروس به اپیتلیوم از طریق تغییر در ساختار غشای سلول‌های اپیتلیال، ممکن است یکی دیگر از سازوکارهای اثر فلور دستگاه گوارش در مهار عفونت های ویروسی و از جمله ویروس آنفولانزا باشد. علاوه بر این، فلور میکروبی لوله گوارش بر عملکرد ایمنی درکل بدن پرنده اثر گذاشته و از سطوح موکوسی در سایر نقاط بدن پرنده از جمله دستگاه تنفسی نیز محافظت می‌کند (شکل 2).
شکل 2– سازوکار اثر پری بیوتیک‌ها در افزایش مقاومت پرنده در برابر عفونت ناشی از ویروس آنفولانزا با ایجاد تعادل در جمعیت میکروبی لوله گوارش
نقش پری بیوتیک بر پایه دیواره مخمر در افزایش مقاومت پرندگان به آنفولانزا
در زمان ابتلا به آنفولانزا پاسخ‌های التهابی شدیدی شکل می‌گیرد و ضمن از بین رفتن یکپارچگی اپیتلیوم روده و تعادل فلور میکروبی‌آن، صدمات گسترده‌ای در دستگاه گوارش رخ می‌دهد. پری بیوتیک‌ها و به طور ويژه دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس سرویزیه (در برگیرنده مانان‌الیگوساکارید و بتا گلوکان) از جمله ترکیبات موثر در تقویت سیستم ایمنی و ارتقای سلامت عمومی پرندگان هستند. اتصال به باکتری‌های پاتوژن، تامین منبع انرژی برای باکتری‌های مفید لوله گوارش و تحریک مستقیم سیستم ایمنی از جمله سازوکارهای اثر دیواره مخمر در افزایش مقاومت پرنده در برابر عفونت‌های ويروسی و همچنین محافظت از دستگاه گوارش در مقابل اثرات مخرب آن بر فلور میکروبی و سلامت اپیتلیوم لوله گوارش است. از این رو، انتظار می‌رود استفاده از پری بیوتیک بر پایه دیواره مخمر ضمن افزایش مقاومت پرنده در برابر ویروس آنفولانزا، صدمات گوارشی ناشی از آن در زمان ابتلا را کاهش دهد.
Reference:
ارسال دیدگاه
دیدگاه های ثبت شده
تاکنون دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است